‘Educatieve technologie is niet het wondermiddel is dat ons is verteld’, stelt voormalig kinder- en jeugdtherapeut en onderzoeker voor Everyschool Amy Tyson. In een artikel op After Babel laat Tyson zien dat scholen de afgelopen jaren veel technologie in gebruik hebben genomen, zonder gedegen onderzoek of het ook het beste is voor het leren van kinderen. Het woord ‘innovatie’ was vaak al reden genoeg voor grote investeringen. Maar geeft die innovatie ook betere resultaten, dat is wat een vernieuwing immers zou moeten doen. Nee, zegt Tyson, integendeel.
Dalende leerresultaten
Sinds de grote invoering van digitale middelen in de klas laten de OESO-scores wereldwijd een dalende trend zien in o.a. de lees-en rekenresultaten van leerlingen. Een causaal verband is niet aangetoond, maar er is in ieder geval correlatie. Tyson roept scholen nu op de huidige koers aan te passen waar nodig: ‘We moeten investeren in technologie die leerlingen unieke, hoogwaardige vaardigheden biedt, terwijl we technologie beperken die twijfelachtige resultaten oplevert, menselijke connecties schaadt en leerlingen blootstelt aan onnodige schermtijd.’ Oftewel: we moeten in kaart brengen waar technologie het leren ondersteunt en het hiervoor inzetten. En waar het schaadt, het gebruik terugbrengen.
Educatieve vs. recreatieve schermtijd
Allereerst is het verschil tussen educatieve en recreatieve schermtijd belangrijk, zegt Tyson. En die twee lopen op school makkelijk door elkaar heen. Educatieve schermtijd is tijd waarin kinderen leren door middel van EdTech, recreatieve schermtijd is tijd die kinderen voor hun plezier op schermen doorbrengen. Op school is er echter makkelijk de overgang van educatief naar recreatief als kinderen zelfstandig op digitale middelen werken (een YouTube-filmpjes voor aardrijkskunde kijken, wordt makkelijk gevolgd door een heel ander YouTube-filmpje). Volgens Tyson is het belangrijk deze twee tijden te scheiden en te zorgen dat kinderen alleen educatieve schermtijd krijgen op school.
Verder behandelt Tyson 5 mythes over EdTech en legt ze uit waarom deze mythes … mythes zijn.
Mythe 1: EdTech maakt kinderen gemiddeld slimmer.
Er is een gebrek aan onafhankelijk bewijs dat EdTech effectiever is dan traditionele methoden. Academische resultaten zijn over het algemeen niet verbeterd en in sommige gevallen zelfs verslechterd na de introductie van EdTech.
Mythe 2: De leveringsmethode doet er niet toe.
De manier waarop informatie wordt gepresenteerd (digitaal vs. traditioneel) heeft wel degelijk invloed. Educatieve games kunnen bijvoorbeeld dopamine-reacties veroorzaken, waardoor het moeilijker wordt om zich te concentreren op andere taken. Apparaten brengen afleidingen en sociaal-emotionele problemen met zich mee.
Mythe 3: EdTech is noodzakelijk om 21e-eeuwse vaardigheden te onderwijzen.
De belangrijkste vaardigheden die leerlingen nodig hebben (kritisch denken, samenwerking, communicatie) worden vaak ondermijnd door overmatig schermgebruik. Focus, zelfbeheersing en creativiteit kunnen worden belemmerd door de afleidingen en overstimulatie van apparaten.
Mythe 4: Kinderen hebben leuke en boeiende apparaten nodig om te leren.
Er is een verschil tussen echte betrokkenheid bij het leren en aandacht kapen door schermen. Apparaten kunnen afleiden en de lat voor entertainment in het onderwijs onrealistisch hoog leggen.
Mythe 5: Technologie verbindt.
Technologie kan een verarmd substituut zijn voor persoonlijke relaties. Ondanks digitale communicatie zijn leerlingen eenzamer en depressiever. Face-to-face interactie is cruciaal voor sociaal-emotionele ontwikkeling.
Adviezen voor Scholen om EdTech voortaan dienend te laten zijn aan het leren van kinderen
Hoe zorgen we ervoor dat de technologie het leren van kinderen dient en niet ondermijnt? Tyson ontwikkelde het REACH-model:
EdTech leidt niet uit zichzelf tot beter onderwijs: we moeten het sturen en reguleren om er het beste uit te halen.
Lees het hele artikel via de bron.
Bron: After Babel
Ga naar de bron
Reacties