Remco Pijpers zegt in een LinkedIn-post over dit boek:
Houd je je met digitale technologie en jeugd bezig, dan is het boek “Reader, Come Home: The Reading Brain in a Digital World” van Maryanne Wolf verplichte kost. Bestudeer haar concept ‘the biliterate brain’, dat met print en digitaal uit de voeten kan.
Volgens Wolf, Amerikaanse wetenschapster, staan we op een historisch keerpunt. Ons vermogen om te lezen – echt, diepgaand lezen, niet alleen scannen of scrollen – staat op het spel. Onze hersenen verwerken informatie anders wanneer we lezen op een e-reader of een laptop dan wanneer we een fysiek boek tot ons nemen.
De blootstelling aan digitale overvloed verandert onze gewoonten, onze mindsets, verlegt paadjes in onze hersenen, aldus Wolf.
Hoe kunnen we de digitale afleiding weerstaan en de aandacht van kinderen beschermen?
Leer ze ‘tweetaligheid’, the biliterate brain, het vermogen om te switchen tussen cognitieve vaardigheden nodig voor diep lezen en vaardigheden voor het snelle online lezen. Maar zorg dan wel dat kinderen eerst een ‘thuis’ hebben, ‘het innerlijke heiligdom’, lees: een basis van diep kunnen lezen waar uit kan worden geput.
Hoe leg je die goede basis?
𝐓𝐮𝐬𝐬𝐞𝐧 𝟎 𝐭𝐨𝐭 𝟓 𝐣𝐚𝐚𝐫:
Omring kinderen tussen 0 en 5 met geprinte media. Digitaal mag er zijn, maar dan als een soort teddybeer, niet als beloning of straf, maar gewoon als iets dat deel uitmaakt van de omgeving. Nooit als oppas. Zorg dat er wordt voorgelezen door de ouders of verzorgers. Elke avond, zegt ze in de podcast van Ezra Klein.
𝐓𝐮𝐬𝐬𝐞𝐧 𝟓 𝐞𝐧 𝟏𝟎 𝐣𝐚𝐚𝐫:
Tussen vijf en tien moet print opnieuw het dominante medium zijn. Maar parallel kunnen kinderen bijvoorbeeld best leren programmeren. Zolang dit het fysieke lezen maar niet domineert.
𝐍𝐚 𝟏𝟎 𝐣𝐚𝐚𝐫:
Blijf werk maken van diepgaand lezen. Cruciaal is dat het kind leert print of digitaal nooit doelloos maar doelbewust te gebruiken, zodat, aldus Wolf, “de diepe leesvaardigheid een bekend landschap blijft.”
Wolf: “Als ik documenten niet kan afdrukken en van scherm moet werken, vertraag ik mezelf volledig. Ik zorg ervoor dat ik fysieke aantekeningen maak, houd zo mijn geheugen op peil. Mijn notitieboekjes zitten dan ook helemaal vol. Ook al heeft een computerprogramma een notitiefunctie, ik maak er geen gebruik van. Ik ben me ervan bewust hoe vatbaar ik ben, net als iedereen, voor de snelle skim. Als het nuttig is, geweldig. Als het niet handig is, dan moet ik anders handelen en anders lezen.”
Bron: Reader, come home
Ga naar de bron
Reacties