In Nederland zijn we heel vrij online. Er gelden bij ons dezelfde wetten als offline. Wat offline niet mag, mag online ook niet. Verder worden er door de regering aan ons internet geen beperkingen gesteld. Dit is niet in alle landen hetzelfde. In sommige landen wordt bijvoorbeeld streng gehandhaafd op thema’s als abortus of politieke meningen.
Dat betekent alleen niet dat we in Nederland een totaal vrij internet te zien krijgen. Er zijn wel degelijk partijen die ons internet censureren. Die macht ligt voornamelijk bij de grote techbedrijven. Zij bepalen wat we wel en niet te zien krijgen, wat onze zoekopdracht oplevert en welke accounts geblokkeerd worden. Zij kleuren op die manier de informatie die wij te zien krijgen. Zo worden groepen mensen die er een wat andere mening op nahouden, bijvoorbeeld klimaatactivisten, eerder van social media gegooid. Zij verliezen zo hun online stem en zijn niet meer vindbaar. Bepaalde inhoudelijke geluiden zijn daardoor ondervertegenwoordigd op het internet.
Met de komst van regels als de Digital Service Act (DSA) en de Digital Markets Act (DMA), worden grote bedrijven meer aan regels gebonden. Zij moeten strenger controleren en meer openheid over hun werkwijze geven. Er is dus meer controle. Dat impliceert dat het internet minder vrij wordt. Maar zonder regels en beperkingen wordt internet onwerkbaar. Als er geen regels op spam waren gekomen, zou je ondertussen je mailbox niet meer kunnen hanteren. En X is, in tegenstelling dan toen het nog Twitter heette, veel vrijer, alles mag, maar het is maar de vraag of het daar beter van is geworden.
Wat is dus online vrijheid? Is dat dat je alles mag en kan? Of is het een veilige omgeving creëren waarin iedereen aan het woord mag komen, op een manier die anderen niet schaadt?
Bron: Nemo Kennislink
Ga naar de bron
Reacties