Veel ouders herkennen de term “zeurterreur” wel: na het zien van reclame over speelgoed beginnen kinderen direct te verkondigingen dat zij dat ook willen hebben. Wat zeg ik? Moeten Hebben. Schijnbaar vindt 85% van de ouders dat kinderen hebberig worden van reclame en gaan denken dat alles zomaar te koop is.
“Vaak is het rommel of spul wat ze niet nodig hebben. Dan duurt het lang voordat we ze ervanaf hebben gepraat.”
Verschillende organisaties en de Rijksoverheid maken zich zelfs zoveel zorgen over de mogelijk schadelijke invloed van reclame en advertenties op kinderen dat per 2021 er geen reclame meer mag worden uitgezonden rond de kinderprogrammering op de publieke omroepen. Ook wordt er geen reclame meer gemaakt op de online kanalen van de NPO.
Dat is niet voor niets, al jaren is duidelijk dat kinderen a) nog niet doorzien hoe reclame werkt en b) kinderhersenen uitermate geschikt zijn om informatie op te nemen. Daar moet je geen hebberigheid en materialisme in willen stoppen, maar kennis en kunde!
Scholen doen er alles aan om een situatie te creëren waarin kinderen zich veilig voelen om te leren, te onderzoeken en om vragen te stellen. Bijna alles wat kinderen op school doen is erop gericht om kennis en kunde in dat koppie te krijgen.
Dat reclame niet op school thuishoort is een no-brainer en wordt logischerwijs onderschreven door de Rijksoverheid. Een school mag dan wel gesponsord worden, maar alleen onder strikte afspraken en alleen als de kernactiviteiten van de school er niet afhankelijk van worden.
Hoe zit dat dan met “gratis” online voorzieningen om les te kunnen geven? Veel sites die op school gebruikt worden stikken van de advertenties. Kinderen oefenen dagelijks met taal of rekenen waarbij zij tegelijk worden beïnvloed door advertenties.
En wie klikt er nou niet op “Alles accepteren” bij cookies? Dus worden die jongens en meisjes, meestal onder de 12, uitgebreid geprofileerd door adverteerders. En als kindlief op de thuiscomputer ook wel eens inlogt op zo’n site wordt dat profiel nog “waardevoller”.
Onderwijs is verre van gratis. Dat geeft niet want elke euro die een samenleving in goede scholing stopt komt er dubbel en dwars uit! Maar wat níet verstandig is, is om die prijs te bekostigen met de aandacht van jonge kinderen. Want de indirecte gevolgen daarvan zijn vele malen duurder dan het kortetermijnvoordeel.
Maar los van mijn keukentafel-kosten-en-baten-analyse, als experts zeggen dat reclame bij kinderen een slecht idee is en als de overheid zegt dat het een slecht idee is, moeten we er dan niet gewoon voor zorgen dat kinderen zo min mogelijk reclame voorgeschoteld krijgen? Wij vinden van wel en in alle klassen waar Myndr wordt gebruikt doen we daar dan ook wat aan!
Maken jullie op school ook gebruik van “gratis” oefensites? Plan dan nu een demo of start een proefperiode en help jouw leerlingen om zonder reclame en onafgeleid te leren.
Partijen als Google en Microsoft bieden ook gratis tools aan onderwijsinstellingen die ontzettende handig zijn en veel gebruikt worden. Maar hoe gratis is gratis? Daarover is al veel gezegd en geschreven. In ieder geval is het zeer waarschijnlijk dat leerlingen die met die software werken later, in hun professionele leven, weer voor die software kiezen. En dan natuurlijk wél betaald. Ik acht het dan ook niet onwaarschijnlijk dat de kosten voor die gratis pakketten voor rekening van de marketingafdelingen van de tech-reuzen zijn 😉. Of dat aansluit bij het Sponsorconvenant Onderwijs kun je je afvragen.
Reacties